İman gözüyle bilimi değerlendirebilmek

• De ki: O Allah, birdir. (İhlas Suresi, 1)
• Allah, Samed’dir (herşey O’na muhtaçtır, daimdir, hiçbir şeye ihtiyacı olmayandır). (İhlas Suresi, 2)
• O, doğurmamıştır ve doğurulmamıştır. (İhlas Suresi, 3)
• Ve hiçbir şey O’nun dengi değildir. (İhlas Suresi, 4)

Kuran bütün yüzyıllara bakan büyük bir mucizedir. Günümüzde de pek çok problemin esasını tam olarak tarif etmiş ve doğrusunu en güzel bir şekilde açıklamıştır. Geçtiğimiz son iki yüzyılda insanoğlu bazı yanlış felsefelerin etkisine girmiş ve bundan etkilenen ideolojiler insanları büyük acılara sürüklemiştir. İhlas suresindeki insanlığı aydınlatan bu ayetler insanoğlunun içine düştüğü durumdan çıkmanın çok güzel bir yol göstericisidir.

Yaşadığımız bu harikulade evren, harika dünyamız, içinde birbirinden güzel bitkilerin, meyvelerin, hayvanların olduğu mekanımız ve canlılardaki her bir detay içimizde büyük bir hayranlığa yol açar. Bu hayranlığımız bütün bunları yaratan Allah’adır. Halbuki diyalektik materyalizm ve onun doğaya uygulanmış hali olan evrim teorisi insanlardaki bu hayranlığı köreltirler.

Bütün bu harika yapıların zıtların basit bir çatışması ve tesadüf eseri olarak göstermeye çalışırlar. Elbette ki en basit bir akli değerlendirme, vicdanla bakılan bir bakış hiçbir harika yapının tesadüfen olamayacağını söyler. Dolayısı ile bütün insanoğlunun vicdanı, ruhu, bilinçaltı bu açık gerçeği bilir ve kabul eder. Ne var ki sözünü ettiğimiz felsefeler son 150 yılda özellikle iddialarını bilimsellik kılıfı ile yapmaktadırlar. Çok açık olan yanlış iddialarını bu yolla maskelemektedirler.

Gerçek bilimsel bulgular, teknik yollarla ulaştığımız bilgiler ile yanlış varsayımları birbirine karıştırarak insanların gözünde bir tür illüzyona sebep olmaktalar. Bu iki hal yani gerçek bilimsel veriler ile inkarcı iddialar arası ayrıldığında ise bütün gerçekler daha açık bir şekilde gözükmektedir. Bu yüzden gelin beraber özellikle son iki yüzyıllık eriştiğimiz teknik bilgiler ile nasıl hayranlık uyandıran nimetlerle donatıldığımıza şahit olalım ve bütün bu harikaların tesadüfler eseri olamayacağını net bir şekilde görelim.

Yüzlerce maddeden sadece iki tanesini incelediğimizde bile bunun mümkün olmadığını hemen görebiliriz.

1. Canlılığın temelinde çatışma değil birlik olma vardır

En küçük hayat birimi olan hücreye bakalım. Bu organize yapının içinde olanlar gerçekten benzersizdir. Hücrenin hangi detayına baksak mutlaka ortaklaşa bir yardım ve el ele vermenin olduğunu görürüz.

Örnek olarak proteinleri ele alalım ve herhangi bir proteinin olabilmesi için neler gerekiyor maddeler halinde kısaca düşünelim:

Bir proteinin:

• DNA’da bilgisinin kodlanmasına,
• Bu bilginin başlangıç ve bitiş bölgelerini gösteren bölgelere[1],
• Bu bilginin bağlanıp hücredeki ihtiyaçlara göre üretimin başlamasını sağlayan transkripsiyon faktörlerine ve bunların DNA’daki bağlanma bölgeleri olan promotor bölgelere[2],
• DNA’dan okumanın yapılmasını sağlayan enzim ve proteinlere[3],
• Bu okuma neticesinde elde edilen mRNA adlı şablon yapıya,
• Bu yapıdan üretim yapan ribozomlara. Ki bunlar da proteinlerden oluşur,
• Ribozomun doğru zaman ve şartlarda üretime başlamasını sağlayan başlangıç faktörlerine ki bunlar da proteindir,
• Ribozomun protein zincirini büyütmesini sağlayan faktörlere,
• Ribozomun işi bittiğinde devreye giren sonlandırma faktörlerine[4],
• Ribozomun ihtiyaç duyduğu aminoasitlere,
• Bu aminoasitleri ribozoma taşıyan tRNA’lara,
• Aminoasitleri tRNA’lara bağlayan enzimlere[5],
• Bu aminoasitlerin miktarını hücre içinde kontrol eden yapılara ve eksikliğinde ya üreten sistemlere -ki bunlar da proteinlerden oluşur- ya da hücre dışından hücre içine taşınmasını sağlayan kapı proteinlerine. Ki bunların da hücre zarına taşınmasında ve yerleştirilmesinde proteinlere ihtiyaç vardır[6],
• Üretilen proteinlerin görevlerini yapabilmeleri için 3 boyutlu yapılarına katlanmasına yardımcı olan şaperon proteinlerine ihtiyaç duyulur.
• Proteinlerin gideceği bölgede görevlerini yapabilmesi için ek değişiklikler yapan enzimlere- ki şu ana kadar 1150’den fazla örneği tespit edilmiştir. [7]
• Pek çok protein görevlerini metallerin de bulunduğu ek yapılarla yapabilmektedir. Bu yapıların yapımı ve metallerin proteinlere taşınması için de yine proteinlere ihtiyaç vardır. [8]
• Her proteinin görev yerini belli eden etiketlere ihtiyacı vardır ki bunlar hücrede müthiş bir posta sistemi ve adreslendirme sistemi olduğunu gösterir[9]
• Bunların yanı sıra bu etiketleri anlayıp doğru yerlerine götüren postacı gibi çalışan proteinlere,
• Gittiği yerlerde onu karşılayan ve ek şekil değiştirmelere sebep olan proteinlere[10]
• Görev yerine vardığı için atılması gereken etiket yapıyı kesen ve uzaklaştıran enzimlere, [11]
• Doğru yere yerleştiren proteinlere.
• Yol boyunca kimi zaman hücredeki olumsuz şartlardan etkilenmesini engelleyen paketçiklere,
• Bu paketçikleri elden ele ileten proteinlere,
• Üretilen proteinin miktarının yeterli olup olmadığını kontrol eden sistemlere,
• Üretilen proteinin zamanla bozulup bozulmadığını kontrol eden yapılara,
• Bozulma varsa ve bu tamir edilebilecek sınırlar içinde ise tamir eden proteinlere gereksinim duyulur.[12]
• Kimi proteinler de ribozomdan üretim yapıldıktan hemen sonra proteinleri kontrol ederler. Bozulmuş proteinleri çepeçevre saran bu proteinler adım adım tekrar doğru hallerine katlarlar. [13]
• Eğer proteindeki bozulmanın önüne geçilemiyor ise bu tip proteinin hücre için zararlı olacağı sonucuna varan ve imha sürecine başlayan sistemler gerekir.
• Bu tip hasarlı proteinlerin öncelikle etiketlenmesi gerekir ki bunun için etiketleme yapan sistemlere ve bu etiketli proteinleri imha edecek öğütme makinelerine ihtiyaç vardır ki bunlar da yine proteinlerden oluşur.[14]
• Bütün bu süreçlerde kullanılan küçük birer pilcik hükmünde olan enerji paketçikleri (ATP, GTP) olmadan da bunların hiçbiri gerçekleşmez.

Bu makalede çok küçük bir bölümünü verdiğimiz bütün bu şartların olduğu bir hücrede ancak protein sistemi düzgün çalışmaktadır. Ve hücre hayatına ancak devam edebilmektedir. Bu yapılardaki eksikler de hücrenin evrilmesine değil hastalıklara, kanserlere ve ölümlere sebep olmaktadır.

Görüldüğü üzere birbirinden çok farklı yapılar elele vermektedirler ve hücrenin menfaatine bir netice için fedakarane, adeta bilgece ve büyük bir teknik maharetle çalışmaktadırlar. Bir proteinin üretilmeye başlandığı o ilk andan imha sürecine yani son ana kadar çok fazla sayıda farklı yapıya çok fazla sayıda farklı teknik özelliğe sahip yapıya ihtiyaç vardır.

Bu gördüğümüz teknik gerçeklere “zıtların çatışmasıdır” demek elbette ki son derece yanlıştır. Burada özetlediğimiz sürecin başından sonuna hiç bir aşamasında böyle bir durum söz konusu değildir. Kendileri şuursuz atomlardan oluşan bu yapıların başardıkları elbette ki hayranlık uyandırıcıdır.

Bütün bu detaylar gücün sadece Allah’a ait olduğunu anlamamız içindir. Rabbimizin gücünün her şeye yettiğini görürüz. Birçok insan hayatını devam ettirebilmesi için mutlaka gerekli olan bu harikalıkların farkında bile değildir. İman edenlerin farkı bu detaylar üzerinde düşünmeleri ve Allah’ın sanatını görerek ona baş eğmeleridir.

Gökten yere her işi O evirip düzene koyar. Sonra (işler,) sizin saymakta olduğunuz bin yıl süreli bir günde yine O’na yükselir. (Secde Suresi, 5)

2. Evrim teorisi tesadüfü hayatın kökenine sokmaya çalışır. Ancak hayatla ilgili detayları incelediğimizde hiç bir yerinde tesadüfe yer olmadığını aksine mükemmel bir kontrol olduğunu görürüz. Peki neden?

• Bütün bilgimiz özel bir DNA zincirinde kodlanmıştır. Bu zincir ise olabilecek hatalara karşı yedeği ile (kardeş zincir) beraber yaratılmıştır.
• DNA’dan bilgi çoğaltma işlemini gerçekleştiren DNA polimeraz enzimi yaptığı her harfi kontrol eder. Hatalı bir çoğaltma var ise bunu düzeltir.[15]
• DNA’da oluşan hatalar kardeş zincire bakılarak düzeltilir. Bu kardeş zincirin yokluğunda ise -bütün gen yapıları en baştan mükemmel bile olsa- zamanla tamamen bozulmasına sebep olur. [16]
• DNA’daki hatalara duyarlı enzimlere ve robot moleküllere ihtiyaç vardır. Bu harika yapılar her biri özel bir hata türünü tespit eder ve bunu telafiye çalışır. DNA’yı başıboş bozulmaya bırakmaz. Örneğin fotoliyaz enzimi bakterilerde günde 300-400 kadar “timin dimeri” denilen bozukluğu giderir. Eksikliğinde de o bakteri evrilmez, ölür.
• DNA’daki kırıklar özel enzimlerce tamir edilir. [17]
• Hiçbir genin üretimi başıboş olmaz. Mutlaka proteinlerin miktarına göre üretim olur. Azsa çoğaltılır. Çoksa da bir şekilde hücredeki sayıları azaltılır.
• Görev yapan enzimler ihtiyaç olmadığı durumlarda etkisiz hale getirilmelidir. Mutlaka böyle bir kontrol yapıları ile donatılmalıdır. Örneğin kimi enzimler fosfat bağlandığında aktif olur, fosfat kaldırıldığında da tekrar aktivitesini kaybeder. Fosfatın eklenmesi ve kaldırılması da başka enzimlerce hücrenin o anki ihtiyaçlarına göre yapılır. Bu tip bir kontrol sisteminin olmadığı enzim hastalıklara kimi durumlarda da kanserlere yol açar. [18]–[19]
• Hücre içine giriş ve çıkış için mutlaka çok sayıda farklı tipte kapıya en baştan ihtiyaç vardır. Bu kapılar başıboş bir şekilde değil mutlaka kontrollü bir şekilde çalışmalıdırlar.
• Eğer bu kapılar az ise sayılarını artıran sistemlere, çok ise onları hücre zarlarından uzaklaştıran sistemlere ihtiyaç duyulur.
• Hücre içinde kritik maddeleri depolayan sistemlere de gereksinim vardır. Bu mutlaka kontrol altında olmalıdır. Örneğin demir iyonlarının fazla olduğu bir hücre sıvısı o hücrede çok sayıda serbest radikale ve bunun neticesinde DNA’da mutasyonlara, yağlarda ve proteinlerde bozulmalara sebep olur. Bu tip fazla olduğu durumlarda onları depolayan özel yapılar gereklidir. [20]
• Yukarıda da belirttiğimiz gibi DNA’dan önce reçete hükmünde olan mRNA, ondan da ribozomlarda proteinler üretilir. Gen seviyesinde ve protein seviyesinde kontrolün yanında mRNA seviyesinde de kontrol gerekir. Bu da başıboş bırakılmaz. Örneğin hücre içine alınan manganez iyonlarından sorumlu olan mRNA’yı düşünelim. Artık hücrede daha fazla sayıda manganez iyonuna ihtiyaç yoksa ve miktarı fazla ise, hücre kapısında yer alan manganez kapıları paketlenerek hücre içine alınır. Gen seviyesinde ilgili gen inaktif hale getirilir. Ancak hücrede hala kapı üretilmesini sağlayan mRNA şablonları bulunmaktadır. Bunlar da başıboş bırakılmaz ve miRNA ve siRNA gibi yapılarca yıkımını sağlayan bir sistem devreye girer. Burada da başıboşluğa yer yoktur.
• Hücre zarında çalışan kapılar değişen şartlarda ince ayar gerektirir. Örneğin kimi kapı proteinleri fosfatlanarak elektriksel özellikleri artırılır. Örneğin öğrenmede bu böyle olur. Bu da başıboş olmaz.
• Yukarıda da belirttiğimiz gibi hücredeki proteinler korunaklı ortamda bile olsalar zamanla bozulurlar. Bozulmuş halleri hücrelerde çeşitli hastalıklara yol açarlar. Bunun da engellenmesi için bu tip proteinler işaretlenir ve yıkılacak yerde yıkılırlar. Ne ilginçtir bu tip proteinleri etiketleyen ubikuitin adlı proteinlere dokunulmaz. Sadece bozuk protein hücredeki öğütme makinesinde küçük parçalara ayrılır. Bu kadar ince bir ayrım hücrede çok özel bir dikkat olduğunu göstermez mi? Gerçekten de buna tesadüfen oluyor demek vicdanlı bir davranış mıdır? Benzerini tasarlayamadığımız bir sistemin kendilerinden habersiz doğa kanunlarınca ve tesadüfen olduğunu iddia etmek samimi bir düşünce değildir. [21]
• Yukarıda da bahsettiğimiz gibi bütün aminoasitlerin, proteinlerin, metallerin, enerji veren moleküllerin hassas sınırlarda olması gereken bir hücremiz bulunmaktadır. Mutlaka bütün bu yapıların azaldığı ve arttığı durumları takip eden sistemlere ihtiyaç vardır. Bu hassas sınırları takip etmek içinse hassas sensör moleküller ve gerekli önlemleri alacak sistemler olmalıdır. Böyle bir kontrol sistemi bulunmayan hücre ölür. [22]–[23]

Şüphesiz Allah, gökleri ve yeri zeval bulurlar diye (her an kudreti altında) tutuyor. Andolsun, eğer zeval bulacak olurlarsa, Kendisi’nden sonra artık kimse onları tutamaz. Doğrusu O, Halim’dir, bağışlayandır. (Fatır Suresi, 41)

Hücredeki her detaya baktığımızda gördük ki müthiş bir sanat, akıl, bilgi, beceri, dikkat, kontrol, elele verme, adeta planlama yapan yapılar ile donatılmışlar. Ancak bütün bu yapıların kendisi ise şuursuz, aciz, kendinden habersiz atomlardan oluşmuştur. Onlardaki bu üstün vasıflar onlar üzerinde tecelli eden yaratıcımızı bize tanıtır. O’nun bize ne kadar şefkatli olduğunu anlarız, ne kadar özel bir yaratma ile var olduğumuzu görürüz. Hücrenin her noktası bir yıldız gibi Allah’ın varlığını gösterir. Tesadüfe yer bırakmaz. Bütün bu yapıların kendisi esasen acizdir. Ancak İhlas suresinde Allah’ın buyurduğu gibi Allah Samed’dir. Varlıklar alemi bütünüyle O’na muhtaçtır. O’nun yardımı olmadığında ise her şey yokluğa yüz tutar. Birbirinden pek farklı işlerin çok hassas dengelerle birbirine bağlı olduğunu gördük. Bu hassas bağlantı  herşeyi gören, bilen, herşeyin en ince detayına kadar kontrolü altında tutan Allah ile vardır. Yaratıcımız İhlas suresinde buyurulduğu gibi Birdir.

Bilim Allah tarafından Kuran’da farz kılınmıştır:

Onlar, ayakta iken, otururken, yan yatarken Allah’ı zikrederler ve göklerin ve yerin yaratılışı konusunda düşünürler. (Ve derler ki:) “Rabbimiz, Sen bunu boşuna yaratmadın. Sen pek Yücesin, bizi ateşin azabından koru.” (Ali İmran Suresi, 191)

Müslümanlar bu yeni yüzyılda İslam’ın güzel yorumu ile bütün insanlığa örnek olacaklar. Bu detayları öğrenerek içimizde Allah’a karşı hayranlık dolu coşkulu sevgi ve korku olur. Allah ile hayat çok güzeldir.

Kaynak ve Detaylı Notlar: