Hürriyet Gazetesi”nin “”Evrim Formülü”” Yanılgısı

3 Eylül 1999 tarihli Hürriyet gazetesinde “Evrimin Formülü Bulundu” başlıklı bir haber yayınlandı. Haberde, üç Fransız araştırmacının “evrim nasıl gerçekleşiyor” sorusuna cevap arayarak ortaya matematiksel bir formül koydukları bildiriliyordu. Hürriyet“in haberine hakim olan hava ise, “evrim”in bilimsel bulgular tarafından ispatlanmış kesin bir gerçek olduğu, geriye sadece “formülü”nün keşfedilmesinin kaldığı yönündeydi.

Oysa Hürriyet“in haberinde çizilen bu tablo açık bir yanılgıdır. Evrim bir varsayımdan ibarettir ve bu varsayımı destekleyecek ciddi bilimsel bulgular yoktur. Aksine, pek çok bulgu, evrimci iddiaları geçersiz kılar.

Peki o zaman Hürriyet“in haberinde sözü edilen “evrim formülü” nedir?

Bu formül ya da buna benzer tüm evrimci spekülasyonlar, önce evrimi mutlak bir gerçek olarak kabul eden, sonra da kabul üzerine senaryolar yazan araştırmacıların ürünüdür. Bu kişiler insanın maymunlarla ortak bir atadan geldiğini kabul etmekte, sonra insan ile maymunların arasındaki farklılıkları hesaplamakta, son olarak da “bu farklılıklar evrimin kanunlarına göre ne kadarlık bir zaman dilimi içinde şekillenmiş olabilir” sorusundan yola çıkıp formüller üretmektedirler. Ancak dikkat edilirse, tüm bu hesaplama, evrim diye bir sürecin yaşandığı yönündeki bir ön kabule dayanmaktadır.

Oysa böyle bir sürecin yaşanmadığını gösteren sayısız kanıt vardır.

Eğer bu tür spekülatif “formül”ler bilimsel bir bulgu olarak kabul edilirse, her türlü hayali senaryo bilimin içine sokulabilir. Örneğin bir insan kalkıp önce “yer sarsıntıları, dünyayı karıştırmak isteyen uzaylıların uzaktan kumandayla oluşturdukları olaylardır” diye bir varsayım ortaya atabilir. Sonra da kalkıp “uzaylılar bunu hangi sıklıkla meydana getiriyorlar” diyerek bir “formül” oluşturabilir. Hatta sonra da kalkıp, “bu formül aslında günlük hayatımızı da etkiliyor, ekonomik gelişmeler, siyasi çalkantılar hep aslında bu formüle göre şekilleniyor” diyebilir.

İşte Hürriyet“in haberine konu olan evrimcilerin buldukları “evrim formülü” de bundan daha bilimsel değildir. Nitekim bu formülün ciddiyeti, Hürriyet“in aşağıdaki satırlarından da anlaşılmaktadır:

“(Formülü bulan) Jean Chalin”e göre, yapılacak çalışmalar sonunda aynı formül, mevsimlerde meydana gelen değişimi, yer sarsıntılarının frekansını, hatta menkul kıymetle borsasındaki çöküşleri bile izah edebilir.”

Nitekim Hürriyet“in haberi incelendiğinde, haberde dile getirilen evrimci iddiaların tümüyle hayali ve gerçek dışı olduğu da görülmektedir. Örneğin Fransız evrimcilerden aktarılarak yazılan “primatların evriminin nasıl gerçekleştiği biliniyor, bir tek insanla maymun arasındaki kayıp halka kaldı” şeklindeki yorum tümüyle çarpıktır. Çünkü memeli canlıların bir grubu olan primatlar, evrimciler için “çözülmüş bir mesele” değil, aksine asla aşamadıkları bir engeldir.

Primatlar, diğer tüm canlı grupları gibi, fosil kayıtlarında bir anda ve diğer canlılardan çok farklı şekilleriyle ortaya çıkarlar. Kendilerine evrimsel bir “ata” oluşturabilecek başka hiçbir canlı grubu yoktur. Bu konuda otorite sayılan evrimcilerden biri olan Elwyn Simons, “her türlü bulguya rağmen, primatların kökeni bir sır olarak kalmaya devam etmektedir” diye yazar.1 Bir diğer ünlü evrimci Romer “Omurgalı Paleontolojisi” adlı kitabında primatların en eski türlerinden biri olan lemurlar için “bu canlılar sanki hiç bilinmeyen bir yerden gelmiş gibi aniden ortaya çıkarlar” demektedir.2

Dolayısıyla evrimciler, ne primatların ne de insanın kökenini açıklayamamaktadır. Aslında hiçbir canlı grubunun kökenine açıklama getirememektedirler, çünkü bütün türler fosil kayıtlarında hiç bir ataları olmadan, bir anda ve kusursuz şekilde ortaya çıkmaktadır. Bu bulgu yaratılışı ispatlarken, evrim iddiasını da bilimin dışına itmektedir.

İşte bu yüzden evrimciler de, Hürriyet“in haberinde olduğu gibi, hayali formüller üretmekten ve içi boş senaryolar yazmaktan öteye gidememektedirler.

1- Simons, E. L., Annals New York Academy of Sciences, Vol. 167, 1969, P. 319.
2- Romer, A. S., Vertebrate Paleontology, 3rd Ed., Chicago: Univ. of Chicago Press, 1966, p. 218